Gelincikler
                              Meral’e
Ne yaşlı erkeklerin kırışık yumuşak elleri –

kâğıt gibi kolay yırtılan – ne de park saksılarının buruşuk çiçekleri.

Laleler gibi dimdik, kendinden emindir Kırmızı Türk Gelincikleri

alabildiğine parlak, kırmızı dört yaprak,

bir de gözlerine çekili birer kara sürmedir tüm istekleri.
Çocuklar gibi gülüyoruz koşarken

boyu dizimizi aşan tarlalar dolusu gelincikleri.

Sokaklarını dolduruyorlar adanızın

saçılıyorlar dereler boyu, geçip altından çitlerin

sanki bir zamanlar yollara taşan seller gibi.
Gelincik avcısıyız biz, gelincik toplarız.

Koşup başka kadınları geçer,

yolun sonuna varırız, inşaatların ardına

en güzel tarlayı bulmak için yarışırız.

Ben toplayıp demetlerken, lafa tutarsın onları arkada.
Dört yaprağını yolarız. Polen dolu kökler

şaşkın, çıplak, arılar nasıl gelecek diye bekler.

Bebeğimizin cildini getirir akla

kadife yapraklar parmaklarımızın arasında,

tüy gibi yükle dolana kadar o küçük uçuk yeşil araba

ardı ardına doldurur sepetleri gelincikler.
Eve varınca yıkarız doldurup küvetlere.

küçük böcekler fırlar içlerinden,

otlar, gelincik tohumları, yeter belki de

uyutmaya bir aslanı, uçan bir maymunu eğlendirmeye

gökkuşağının ardındaki merdivenlerde.
Üst üste durularız, yakarken sırtımızı bahar güneşi,

çiçekler kırışır, buruşturur sular serinleyen ellerimizi.

İpek gömlekleri yıkamaya benzer. Mutfaktaki tencereden

tatlı bir buhar yükselir. Hoş bahar kokuları tüttüren

senin o eşsiz tarifin benimle mezara gidecektir.
Reçel hazır olduğunda koyu gölgeler çöker üstüne soğudukça

hazırım artık gelincik lokumu dolu çantamla,

gelincik şurubumla hüzünlü bir ülkeye yolculuğa

gelincikler yalnızca genç ölen adamlar,

kocasız kalmış yalnız kadınlar

anlamına gelir o topraklarda. 
Şimdi – diyorsun ki bana – gelincikleri görünce:

bahardaki dostluğu düşün, yabani güzelliği, onun meyvelerini;

“gelincik”, genç bir gelinlik kızdır hanımböceği güzelliğinde,

mutluluktan ışıldar kara gözleri, kadife gibi dokunur günışığı,

ipek gibi, ve bir reçel tadı dilinde.


Poppy picking
                              for Meral
Not the soft wrinkled skin of old men –

papery, easily torn – or the crumpled blooms in our town plots.

Upright as tulips, Turkish Red Poppies are firm and sure

they need just four petals, bright scarlet,

red as red can get, each with its eye black khol.
We are laughing like children

racing through fields-full, higher than our knees.

They crowd the narrow roads of your island

spilling across runnels, under fences

as if they were once water, spreading in a flood.
We are poppy hunters, poppy-picking.

We run ahead of the other women,

driving to lane’s end, friends’ building sites

competing for the best field to harvest.

You hold them hostage with talk, while I grab and gather.
We pluck the four petals. Pollen-loaded stems are

shocked, naked, worrying how to attract bees.

Velvet along our fingers we recall our babys’ skin,

filling bucket after basket, harvesting ‘til your small pale-green

car is loaded with the lightness of their feather-weight.
At the house we wash them outside in basins.

Small creatures emerge to be purged,

bits of grass, poppy seeds, perhaps enough

to charm a winged monkey, put a lion to sleep

on their trudge behind the rainbow. 
Over and over we rinse them, spring heat on our backs,

flowers ruffling and crinkling in our cool hands.

It’s like washing silk shirts. The pot in the kitchen is

boiling its sugary clouds. Your secret ingredient I am to

take with me to the grave is wafting old morocco in.
When the jam is ready it cools into dark-claret shades

ready to sit in my bags with poppy lokum, red-poppy syrup

travelling back to a country where red poppies only ever meant

grief over fields full of bodies of young men,

a generation of women left unmarried, lonely.
Now – you say to me – when you see red poppies you will think of this:

friendship in spring, wild beauty and its fruit;

‘gelincik’, that means lovely young brides in their ladybird beauty,

black eyes shining with happiness, the touch of velvet, sunshine,

wet silk, and sweetness of jam on the tongue.