Ardakh Nurgaz (Ардак НУРГАЗЫ） is a Kazakh poet, essayist, critic born in 1972. He graduated from university in 1995, and began publishing work in 1991. From 2006 to 2008, he was editor-in-chief of Foreign Literatures, a bi-monthly in Kazakhstan. He is now correspondent of The Alma-Ata Evening newspaper. He has published the poetry collections A Book of Pseudo Freedoms (2009) and A Collection of Humming Birds (in Chinese and Kazakh, 2012). Nurgaz has also published a collection of literary criticism, On Modern Kazakh Poetry (2010) and a collection of short fiction, Horizontal Strokes and Dots (2010).
A Flower I planted a flower, to offer to the sun The burning sun Very bright Always accompanying loneliness Darkness flying away, like birds Drinking the brilliance of the sun to my heart’s content I feel my heart is beating violently Tightening, and loosening up Like a candle, just lit Flowers of wave rushing to the other shore The sun offered to the flower Its own never-fading colours My heart also opens, the way the petal of a flower does Vividly fresh, like a drop of blood
《一朵花》 我栽上一朵花，献送给太阳 燃烧的太阳 很明亮 永远陪伴着孤独 黑暗像群鸟似的飞走 豪饮太阳的光辉 我的心脏也暴跳 她也在一紧，一松 像点亮的烛火 奔向对岸的浪花 太阳献给花朵 自己永不凋谢的色 我的心也花辫似的方开 鲜艳的像一滴血
ГҮЛ Бір сабақ гүл үзіп алып ұсындым күнге Өрт болып жанған, Шұғыласын шашып Жалғыздыққа мәңгі айрылмас серік болған, Тастай қатқан түннен безіп. Шалқыған алауын сездім Жұмыр жүрегіммен Ол да соғады Бір ашылып — бір жұмылып Алауын жақпай Бұлқынады Жағаға ұрылған толқындай Көбігін шашқан, Тебіренісімен. Күн шуағын сыйлады гүлге Өзіндей қызарған Мәңгі солмайтын. Жүрегім де толқиды гүл болып Тасыған бетінің қаны сабағында.
