Voordeel

Wat is het voordeel als ik weet hoe iets afloopt,
            dat ik kan vragen stil te zijn wie het mij wil uitleggen?

Ik kan iets niet terugvinden en ik heb overal gekeken waar ik dacht dat het was,
            zal ik eerst op andere plaatsen gaan kijken of nog een keer op de plaatsen waar ik al was?

Het is te moeilijk om mijn weg van plaats naar plaats te vinden en te kijken of ik kan zien wat ik probeer te vinden,
            misschien kan iemand anders mij van plaats naar plaats brengen?

Ik heb gehoord dat er nooit iets gebeurd is wat niet ook goed voor mij was;
            stilte, zacht licht over het gras, er moet toch een voordeel voor mij in zijn.

Ik heb iedereen gezegd dat ik vanavond niet hier zou zijn,
            toch ben ik niet ver weggegaan omdat ik steeds weer ging kijken of er niet iemand voor mijn deur stond.

Dat is misschien niet de plaats waar de kans het grootst is
om mij te vinden,
            maar als iemand mij daar zoekt en ik er niet ben is hij verloren.

Ik verkoop de wijn die Ghalib drinkt als het avond geworden is,
            ik laat mij betalen met wat Ghalib heeft als het avond geworden is.

Ghalib en Zijn Carrière

Ghalib besluit carrière te maken in dienst van de Engelse koningin,
            niet in haar leger, hoewel zijn grootvader nog een rij soldaten stil maakte door op zijn paard naar hen toe te rijden.

Misschien als een ambtenaar die door zijn provincie rijdt met twee tenten,
            als hij ‘s ochtends vroeg voor de eerste tent zit is de tweede al onderweg naar waar hij ‘s avonds zal zijn.

Als tenminste één grote dichter in het Engels geschreven heeft kan Ghalib die taal makkelijk leren,
            stuur hem een boek van zijn gedichten, vertaald naar het Perzisch, zodat hij de vertalingen kan verbeteren.

De koningin hoeft niet ongerust te zijn, hij heeft nagedacht hoe hij een lange carrière kan hebben,
            Ghalib wil meer weten over wie de een na beste en wie de beste dichter van Engeland zijn die nog in leven zijn.

De een na beste dichter van Engeland loopt zijn huis uit als het donker is geworden en blijft lopen,
            als het ochtend geworden is zegt hij waar hij woont en vraagt in welke richting dat is.

De beste dichter van Engeland krijgt elke dag tientallen brieven van rozenkwekers,
            omdat hij hun gevraagd heeft hem te vertellen als zij iets zagen wat zij nooit eerder gezien hebben.

Ghalib wil ook brieven naar hem schrijven en zijn vragen beantwoorden,
            maar waarover, wil hij weten hoe de bloemen eruitzagen in het paradijs?

Hij wordt een tuinman die rozen wil verzorgen totdat ze rood zijn,
            als het ’s nachts koud wordt brengt hij de bloemen naar binnen.

De andere ambtenaren klagen als zij aan het einde van een jaar een verslag moeten schrijven,
            maar Ghalib schrijft de hele dag door brieven aan zijn koningin omdat hij alles wil vertellen wat hij besloten heeft.

Steeds Meer Vrijheid

Als je kunt beslissen of je iets doet of niet doet moet er iets zijn waardoor je een verschil kunt zien;
            dat is niet mogelijk als je aan het begin alleen bent.

Een beslissing is hetzelfde als bewegen of op dezelfde plaats blijven,
            maar gezien vanuit twee verschillende punten.

Ik heb deze heldere redeneringen niet bedacht,
            ik heb ze cadeau gekregen van iemand die beleefd en rustig bleef.

De tweede zou ik willen testen, daar heb ik een slim plan voor bedacht:
            een van de twee punten iets te verschuiven.

Er zijn zoveel punten, maar jij en ik kennen er maar weinig, misschien alleen die twee,
            om nog een keer met jou alleen te zijn zou ik al mijn kleren geven.

Je maakt maar één uitzondering op dat je niet denkt dat iets waar is omdat jij dat wilt,
            dat je meer vrij bent als je wilt vasthouden wie niets kan vasthouden, Ghalib weet hoe dat is.

Niets is van Mij Voor Lange Tijd

Ik leen aan anderen, en met hen aan weer anderen, het is niet alleen maar doorgeven,
            er gebeurt altijd te veel tegelijk om te kunnen zeggen waar de winst gemaakt wordt.

Of ik vergeten heb hoeveel beslissingen van mij zijn als ik zo vrij als mogelijk wil zijn,
            maar ik ben vrij omdat ik die uitleen aan wie er winst mee wil maken.

Als iemand voor mij gestaan heeft om om geld te vragen vraag ik zijn schaduw niet om rente,
            maar om een deel van de winst, nooit om een deel van verlies.

Een aap die pijltjes gooit naar de beurspagina in de krant wordt sneller rijk dan ik,
            als de aap verkeerd beslist heeft telt hij niet na wat hij verloren heeft, met het excuus dat hij er anders niets van leert.

Spiegels brengen het licht naar het papier waarop de boekhouder rekent,
            als hij een vergissing maakt betaalt hij een kleine boete.

Van papier en touw maak ik een vlieger die ik verkoop om van de winst een papegaai te kopen,
            de boekhouder kan niet uitleggen hoe het werkt, ook niet met de papegaai op zijn schouder die rekenen leert in plaats van spreken.

Ik doe een deur open als iemand van hier naar daar wil en er snel aan komt,
            en een deur als iemand van daar naar hier wil en er langzaam aan komt.

Zo maak ik het verschil tussen hier en daar groter, dat is winst, maar niet echt,
            want ik moet meerekenen hoeveel ik verlies om te kunnen zeggen hoe snel iemand eraan komt.

Wat soms op mij afkomt en soms ver weg blijft,
            ik vergeet het niet maar denk misschien dat het niet van mij is.

Is het minder als ik mij iets moet herinneren om ernaar te verlangen
            dan als ik niet verlang naar wat ik mij herinner, maar de seconden tel tot ik het weer kan zien?

Overwinning

Als we dat gehad hebben wat gaan we dan doen,
            nog zo’n overwinning en we zijn – wat zijn we dan? – verloren.

Als je mijn werk wilt overnemen zul je harder moeten werken,
            om mij ervan te overtuigen dat mij alles gelukt is wat ik kan na afloop waarvan ik verloren ben.

Mijn kleren op het strand, iedereen krijgt terug wat hij had, maar ik niet,
            want ik had moeten weten dat ik die zou verliezen als ik ze daar liet liggen.

In zee liggen, als het strand leeg is,
            overspoeld door een onverwacht hoge golf, zoals nog zo’n overwinning.

Brieven

Ghalib laat in de krant zetten dat hij te zwak is om brieven te beantwoorden,
            als iemand bij hem op bezoek komt vraagt hij hem een brief voor hem te beantwoorden,
                        klaag niet dat de brief niet in zijn handschrift is.

Iets zeggen kan hij nog, maar luisteren niet meer, dat heeft hij nooit goed gekund,
            als iemand bij hem op bezoek komt vraagt hij hem op te schrijven wat hij wil zeggen,
                        net als in een brief, maar hij krijgt meteen antwoord.

Op een dag dacht ik dat ik precies wist wat ik moest doen om in het paradijs binnen te mogen,
            ik ging bij Ghalib op bezoek en schreef een lange brief om hem te overtuigen net zo te doen,
                        elke keer dat ik mij dat herinner schaam ik mij zo dat ik om hulp schreeuw.

Ghalib zei dat hij bijna dood was en dat hij zijn hele leven alles verkeerd gedaan had,
            als hij dood is kunnen zijn vrienden een touw om zijn enkels binden
                        en hem achter hen aan slepen als zij door de straten van de stad wandelen.

Hoe ik over Ghalib denk heeft toch niets te maken met dat hij zich wel of niet aan regels houdt
            die iemand anders, zelfs zijn beste vriend, bedacht heeft,
                        een vriend komt mij zeggen hoe ik iets beter had kunnen doen, iemand zou mij moeten troosten.

Ik heb altijd geweten dat hij dronken kan worden maar niet zó dat hij niet meer weet wat hij doet,
            en hoopt rijk te worden door een keer geluk te hebben, wat hem niet lukt,
                        hij verliest altijd, maar ik wil doen wat hij zegt als het gaat om begin en einde.

Ghalib is blij met brieven waarin niets staat behalve beledigingen,
            die brieven hoeft hij tenminste niet te beantwoorden voordat hij dood is,
            hij beantwoordt alleen nog maar brieven van liefde.