Letter
Here

in this bright room in the inn

I’m happy you’re not here with me anymore.
The landscape of the sea

is bluer than

your earrings

& the forest

is an emerald wave

& the air’s skin

is moist & fragile

& a seagull sits

every morning at the window.

There is no anxiety

& your eyes

fade in my mind

like boats receding

perpetually from the dark beach—

slowly

coldly

lightly.

Without scuffle,

without bloodshed.

Everything is fine, fresh & tired

& it’s so sweet to sleep

until morning

when again the shadow of a seagull hovers at the window,

like the moth-eaten cypress in that scene in Ithaka—

I was kidding:

I’m happy you’re not here with me anymore.


نامه

 

اینجا

در این اتاق روشن مهمانسرا

شادم که در کنارم دیگر تو نیستی.

 

دریای چشم‌انداز

از گوشواره‌هایت

آبی‌ترست

و جنگلش

موج زمردست

و پوست هوا

ترگونه‌است و ترد

و پشت پنجره هر صبح

یک مرغ دریایی.

تشویش نیست

و چشم‌هایت 

از یاد می‌روند.

چون زورقی که دور می‌شود

هر لحظه از کناره‌ی تاریک

آرام

سرد

سبکبار ــ

بی‌کشمکش

بی هیچ خونریزی

هر چیز خوب و خرم و خسته‌ست

و خواب می‌چسبد

تا صبح

که باز پشت پنجره پرهیب مرغ دریایی

چون سرو بید‌خورده‌ی آن پرده در ایتاک ــ

شوخی‌ست!

شادم که در کنارم دیگر تو نیستی.