2 Translated Nadia Anjuman Poems

By | 1 May 2017

Makes No Sense

Music makes no sense anymore—why should I compose,
I am abandoned by time whether I sing or am still.

When words are poison to the tongue, why taste?
Stifling songs is my abuser’s strongest skill.

No one anywhere notices or cares whether
I cry, whether I laugh, whether I die or am still

here, in this captive’s cell with Grief and Remorse;
why live, if my tongue is sealed, still.

Slow down, heart that leaps to greet sweet spring,
my broken wings will temper this temporary thrill.

Though melodies drain from memory, stale with silence,
songs waft up from soul-whispers still.

One thought of the day I will break the cage
makes me croon like a carefree drunk until

they can see I am no wind-trembled willow tree—
an Afghan woman wails and sings, and wail and sing I will!


عبث

نیست شوقی که زبان باز کنم از چه بخوانم
من که منفور زمانم چه بخوانم چه نخوانم

چه بگویم سخن از شهد که زهر است به کامم
وای از مشت ستمگر که بکوبیده دهانم

نیست غمخوار مرا در همه دنیا به که نازم
چه بگویم، چه بخندم، چه بمیرم، چه بمانم

من و این کنج اسارت، غم ناکامی و حسرت
که عبث زاده ام و مهر بباید به زبانم

دانم ای دل که بهار ان بود و موسم عشرت
من پربسته چه سازم که پریدن نتوانم

گرچه دیریست خموشم نرود نغمه ز یادم
ز انکه هر لحظه به نجوا سخن از دل بر هانم

یاد آن روز گرامی که قفس را بشکافم
سر برون آرم ازین عزلت و مستانه بخوانم

من نه آن بید ضعیفم که ز هر باد بلرزم
دخت افغانم و بر جاست که دایم به فغانم

This entry was posted in TRANSLATIONS and tagged , . Bookmark the permalink.

Related work:

  • No Related Posts Found

One Response to 2 Translated Nadia Anjuman Poems

  1. Pingback: Learn English through short stories – Nadia Anjuman | Chatsifieds.com