Their Bodies
are carved on ice – contemplation
as water, once flowing towards
another Antarctic
as a ruin of holy residuals
failing to become soulless
and have failed to be consumed
by inebriated modernizations.
They were once Lemurians
hypothetical root-race of nothingness
they hid their passions and retributions
within star-seed crystals:
a wordless speech inherited from
one generation to the other
for poetry is formless, when the suppressed
is being spat out like that.
Their freedom is our terror
our freedom is a nonsense-play of the future…
Their chanting can be heard
in the time of full moon.
Our non-clairaudient humanity
deaf… senseless… colossal…
cannot hear a cantus of a sensitive soul
Their glances are imprinted within fixations of
our children, born and unborn
with each abuse another child will be sprouting,
starting a gamble as an illusionary devil.
Onların Bedeni
başka bir dünyanın Antartika’sına doğru akarken
donan suya kazılmış –tefekkür gibidir
ruhsuzlaşmayı beceremeyen
ve sarhoş modernizasyonların tüketemediği
kutsal kalıntılar yığını.
Onlar bir zamanlar Lemurian’lıydılar
hiçliğin farazi kök-ırkı
tutkularını da intikamlarını da
yıldız-tohumu kristallerinde sakladılar
nesilden nesile aktarılan sözsüz söylev…
çünkü şiir, bastırılmış olan tükürülürken
hiçbir biçime bürünmez
Onların özgürlüğü bizim terörümüz,
bizim terörümüz ise geleceğin saçmalık oyunu…
Onların şarkısı dolunay zamanı duyulabilir,
bizim duyumsama hassasiyetinden
yoksun insanlığımız sağır… hissiz… kurnaz…
hassas bir gönülün türküsünü duyamaz ki
Onların bakışı
doğmuş ve henüz doğmamış
çocuklarımızın bakışlarında gizlidir,
verilen her zarar ile yeni çocuklar filizlenecektir,
aldatıcı bir şeytan gibi kumara başlayan.
